Espen Andresen

Kulturminneforvaltning - masterstudium

Aud Mikkelsen Tretvik

Evalueringa tilrår ei viss valfriheit i 1. semester. Dei programspesifikke emna ligg fast. Valfriheit kan vere mellom geografiemne + museologiemne på den eine sida og eit ev. nytt emne "Utstilling som medium/utstillingsanalyse" på den andre sida, i så fall med kunsthistoriekode. Evaluering av studieprogramma i arkeologi og i kunsthistorie pågår for tida, og MKULMI avventar vurderingar og tilrådingar frå desse arbeida før vidare oppfølging av tilrådingane frå evalueringspanelet.

NTNU:TIA:REST

Det humanistiske fakultet

Faculty of Humanities

Den periodiske evalueringa tilrådde at det vart utarbeidd informasjonsfoldar til bruk ovafor institusjonar/instansar som er aktuelle som stader for bachelorhospitering og masterpraksis. Dette er gjennomført for masterprogrammet. I den periodiske evalueringa vart ein beden om å sjå på samarbeidsmuligheiter med master i kunsthistorie. Panelet tilrådde å ha ein viss valfridom i første semester med muligheit for val av retning, enten mot formidling eller mot forvaltning, og der det eine alternativet kunne vere eit felles masteremne med kunsthistorie (15 stp.). Per dato er det eit felles masteremne med arkeologi (7,5 stp.) og eit felles masteremne med geografi (7,5 stp.) Den periodiske evalueringa for kunsthistorie vart ferdigstilt først haust 2022, og det same gjeld den periodiske evalueringa for arkeologi, så dette har måtte vente.&nbsp;

Etter eit par år med færre søkjarar enn studieplassar, har vi dei siste to åra opplevd stor søking til masterstudiet og har foretatt overbooking. For studieåret 2021–22 vart det overbooka med 70 %, men nokre studentar sa frå seg studieplassen og éin har hatt permisjon, slik at det endelige studenttalet vart lågare. Men deretter vart det gjort opptak for vårsemesteret 2022, så samla sett er studenttalet godt over talet på studieplassar. Det er høg inntakskvalitet på masterstudentane, og enkelte har mange års arbeidslivserfaring, noko som er ein stor styrke for læringsmiljøet. Arbeidslivsrelevansen er ein utprega kvalitet ved&nbsp;studieprogrammet. Mykje av undervisninga går føre seg praksisintegrert, den mest omfattande delen er praksisperioden på åtte veker i tredje semester, og denne er utgangspunkt for masteroppgåva. Under pandemien var det for enkelte litt utfordringar med gjennomføring av praksisopphald, og eit par vart forseinka med oppgåveskriving av den grunn.&nbsp; Studiet hentar emne frå tre andre program: arkeologi, arkitektur og geografi. På arkitekturemnet (AAR4825) er studentane på bortebane, og det blir opplevd krevjande for enkelte, både blant kulturminnestudentane og blant arkitektstudentane.&nbsp;Arbeidsmengda er dessutan større på arkitektemnet enn på dei andre emna, og det skaper ofte frustrasjon og vanskar med å prioritere det kulmi-emnet som går parallelt. Kulturarvsstudium, minneteori og museologi er i stor grad internasjonale fagfelt, og dette kjem klart til uttrykk gjennom pensum og anna tilrådd litteratur for masterstudiet. ﻿Vi har også tilbod om praksisplassar utomlands, og enkelte år har desse tilboda vore nytta. Ikkje minst har vi gjennom heile masterstudiet hatt eit samarbeid med Nordiskt Centrum för Kulturarvspedagogik i Östersund. Dette senteret har kvar vår hatt ansvar for undervisninga i museologi og kulturarvspedagogikk (7,5 stp.). Dette har gått føre seg i Östersund med unntak av dei to pandemiåra da det vart gjennomført digitalt.&nbsp;

Bemanninga ved studieprogrammet er på minimumsnivå, og dette gjer det sårbart i tilfelle sjukdom og permisjonar. Det ekstra opptaket til master som er gjort, betyr dessutan auka behov for rettleiingsressursar. Tre ekstra masterstudentar utgjer til saman ei kvart førstestilling i rettleiing og vurdering. Takka vere dei tette koplingane til praksisfeltet har det ikkje bydd på problem å skaffe praksisplassar til det auka talet på masterstudentar, men arbeidsmengda med å få på plass praksisavtalar står i forhold til talet på studentar. Gjennom prosjektoppgåver, ekskursjonar, feltarbeid og fagseminar blir koplingane mellom det interne fagmiljøet og fagmiljø ved ulike institusjonar og instansar ute i arbeidslivet utnytta godt. Eit fast, årlig arrangement er KULMiST-seminaret som er eit samarbeid mellom Museene i Sør-Trøndelag og studieprogramma i kulturminneforvaltning,&nbsp;Dette vart gjennomført som eit hybrid arrangement hausten 2021 der også masterstudentar presenterte sine prosjekt. Enkelte av masterstudentane får også ta del av andre forskingsprosjekt gjennom seminar og arbeidsmøte. Vidare er prosjektet «Museum, samfunn, deltakelse» påbyrja ved instituttet. Dette koplar ordinære studentar med personale frå praksisfeltet slik at det som er grunnutdanning for ordinære studentar fungerer som etter- eller vidareutdanning for andre.&nbsp;

Det er ingen vesentlige endringar på programnivå sidan sist, men mindre endringar og tilpassingar er gjort på emnenivå. Det gjeld særlig KULMI3215 Museologi og kulturarvspedagogikk som blir utvikla med tanke på å møte museumssektorens kompetansebehov. Dette emnet har fått eit parallelt vidareutdanningsemne, KULMI6215, som blir tilbode museumstilsette. Både ordinære studentar og museumstilsette inngår i same studentgruppe, og dette skapar eit dynamisk læringsmiljø på emnet. I den periodiske evalueringa kom det fram ønske om ei viss valfriheit på master. Det er skissert valfridom mellom emne i geografi på den eine sida og museologi/utstillingsanalyse på den andre, men ingenting av dette er vedtatt enno. Programmet har fleire studentar som studerer deltid ved sidan av jobb. Dette har vi tatt konsekvensen av og har i løpet av studieåret laga eit programmert deltidsløp som sikrar at studentane får tatt emna i rett rekkefølgje. I samarbeid med masterprogrammet i arkeologi er det tatt ein gjennomgang av mulig overlapp mellom emna ARK3003 og KULMI3105 og sett på progresjon frå KUMI2300 til ARK3003. Dette fekk verknad for pensum og undervisningsopplegg frå studieåret 2023/24. Dei programspesifikke karakterskildringane for masteroppgåva er gjennomgått og revidert slik at det no er ei systematisk vurdering ut frå dei same kriteria på alle karakternivå.

Programmet har 10 studieplassar, men i dei siste par åra har det vore stor søking til masterstudiet, og vi har overbooka litt. Det er god inntakskvalitet på studentane, og vi kunne ha hatt fleire ordinære studieplassar, men utfordringa er da rettleiarkapasitet. Det gjeld særlig i arbeidet med masteroppgåva, men også på andre emne der det er behov for individuell rettleiing (KULMI3105, KULMI3115, KULMI3215 og KULMI3815). KULMI3115 og KULMI3215 er dessutan opne for studentar frå andre program og har hatt auka tilstrømming, noko som har gjort det vanskelig å få gitt individuell tilbakemelding til alle. Fleire av studentane har bakgrunn frå andre bachelorprogram enn KULMI, og enkelte har fleire års arbeidslivserfaring, noko som gir eit breitt samansett læringsmiljø. Opplegget ved studiestart vart dette året utvida til å omfatte ei lengre omvising på Dragvoll campus der kulturminnefaglige aspekt vart fokusert på, noko som var av stor interesse for studentane. I tillegg til programspesifikke emne hentar programmet emne frå tre nabodisiplinar: arkeologi, arkitektur og landskapsgeografi. Det blir såleis ei brei vifte av fag, men ut frå studentanes tilbakemelding ser dei relevansen av emna i høve til fagfeltet og får ting til å henge saman. Studiets relevans i høve til arbeidslivet kjem dessutan til uttrykk gjennom ulike samarbeidsrelasjonar til praksisfeltet. KULMI-studentane jobbar på fleire av emna i gruppe med studentar frå andre fag. Faglig sett kan samansette grupper vere ein styrke, men det kan også vere utfordringar når forkunnskapane varierer og det at nokre av studentane er på andre studentars heimebane. Kulturminneforvaltning er eit internasjonalt fagfelt, noko som kjem tydelig fram gjennom pensumlitteratur og undervisningsopplegg. Det beste alternativet for utanlandsopphald er å gjennomføre praksisperioden utanlands. Programmet har stadig tilbod om praksisplassar utanfor landets grenser, men slike tilbod har ikkje vore nytta så ofte. Det har vore viktig å ha eit breitt perspektiv på fagfeltet. På introduksjonsemnet har vi for å byggje under det hatt ein to-dagars ekskursjon til Oslo der ulike fagmiljø innafor forvaltning og museum har vore besøkt. Vi fekk i løpet av studieåret signal om at dette ikkje kunne vidareførast til kommande studieår grunna budsjettnedskjeringar, noko som er sterkt beklagelig.

Fagmiljøet på studieprogrammet er lite, berre 3,8 stilling. Kompetansen er dekkande for dei emna som blir undervist, men kapasiteten er for knapp og ikkje dekkande i høve til behovet. Det er blitt enda tydeligare med større kull og meir behov for individuell rettleiing. Staben burde ha vore styrkt med ei stilling. Tilsette på historieprogramma har i nokon grad vore nytta til vurderingsarbeid, og fagpersonar i praksisfeltet har vore trekt inn som instruktørar og gjesteforelesarar, men grunnbemanninga bør ikkje baserast på innleidde krefter. Museologi-delen av programmet er best dekt, mens det er mangelfull kapasitet på emneområda forvaltning og bygningsvern, så desse felta burde ha vore styrkt.

Kulturminneforvaltning - masterstudium - MKULMI